Posts

Featured

In An Elevator By Myself

  17 th October 2024 (A boring Thursday of the trimester break)   Some days are grey. They are for introspection and feeling like you’re stuck in an elevator with yourself. Everything else happening around you feels like generic elevator music. You know it’s there and that you’re listening to it because you’re in the elevator but you’re not really paying any attention to it. Today feels like that. I am at work and doing inane work related things on the side, but the self-reflection is heavy, and it has easily pushed everything else to the brink of insignificance.   What is it that am I trying to fix in my life with other stuff? What is missing in my life currently? Why do I feel the need to be validated by boomers even though I know they are not the authorities on life or living? Have I forgotten the art of constantly working and being on top of assignments and work? Has the existential dread got so bad that I need to constantly chase escape mechanisms to give myself a

Delulu is not the solulu

Delulu (noun): Delusion Also  Delulu (adj): Delusional  Solulu (noun): Solution  Delulu is the solulu. So goes a popular meme on social media. What this means is mostly upto the reader's or the writer's interpretation. Other similar memes also indicate that 'main character delulu' is a 'thing'.  Recently, when I was travelling in a metro train at night, I caught a reflection of myself on the window opposite to my seat. It suddenly dawned on me, that it'd been eons since I imagined myself as if I were a movie heroine looking pensive out of the window of a moving vehicle. It used to be my favourite pass time during school days. Later in college years, even as there came an upgrade in life in the form of owning a mobile phone and a set of earphones for myself, this hobby remained. The only change was that around this time, I would also have a person in mind to substitute for the hero in my imagination.  How did I come to abandon this silly mental exercise over

ചില തായ് ഓർമ്മകൾ

എന്റെ  പ്രിയപ്പെട്ട പല ഇടങ്ങളും ഭാവനയും കൂട്ടിച്ചേർത്തു  ഒരുക്കിയ ഒരു ദൃശ്യ വിരുന്നു പോലെ തോന്നുന്നു ക്രാബി. ഞങ്ങൾ താമസിക്കുന്ന റിസോർട്ടിന്റെ ചുറ്റുപാടുകൾ കണ്ടാൽ കേരളത്തിലെ ഒരു വീടും പറമ്പും എന്ന് ഒറ്റ നോട്ടത്തിൽ തോന്നിപ്പോകും, പശ്ചാത്തലത്തിലെ ക്ലിഫ് ഒഴിച്ച് നിർത്തിയാൽ. പറമ്പു നിറയെ മാവും പ്ലാവും തെങ്ങും കൗങ്ങും മുളയും വാഴയും പച്ചപ്പ്‌ വിരിച്ചു നിൽക്കുന്നു. മണ്ണിൽ lawns വെച്ച് പിടിപ്പിച്ചിട്ടില്ല; താനേ വളർന്നു വരുന്ന പുല്ലുകളും, പൊഴിഞ്ഞു വീണ പ്ലാവിലയും മാവിലയും, അങ്ങിങ്ങായി തലപൊക്കുന്ന വട്ടയില ചെടികളും പൊന്തി മുളച്ചു വരുന്ന ചേമ്പും മറ്റും ആണ് പറമ്പിൽ ചുറ്റും. ഞങ്ങളുടെ കോട്ടജിന്റെ മുറ്റത്തു തന്നെ നിൽക്കുന്നു ഒരു ചെറിയ ഒട്ടുമാവ്, അതിൽ തൂങ്ങി നിൽക്കുന്നു  പച്ചമാങ്ങകളുടെ മൂവർസംഘം. മാവിലകൾക്കിടയിൽ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന മൂവർസംഘം തങ്ങളുടെ ഖാതകരെ കുറിച്ചോർത്തു  ദിനങ്ങൾ ചിലവഴിക്കുകയിരിക്കുമോ എന്ന് ഞാൻ വെറുതെ ചിന്തിച്ചു. കിളികൾക്കു ഭക്ഷണം ആവുമോ അതോ റിസോർട് നടത്തിപ്പുകാർ എടുത്ത് വല്ല തായ് അച്ചാറും ഉണ്ടാക്കുമോ എന്നായിരിന്നിരിക്കുമോ അവരുടെ ചിന്ത?  മറ്റൊരു സാമ്യം എന്താണെന്ന് വെച്ചാൽ നാട്ടിലെ പോലെ ഇവിടെയു

Where's the promised success?

This is an anthem, I suppose, For the generation that followed the rules. We did everything that was told of us By parents, teachers, and all other elders. ‘Just focus on your studies in 10 th standard, Life is set afterwards’. But life wasn’t. ‘Just focus on your studies in 11 th and 12 th standards, Life is set afterwards’. But life wasn’t.   ‘Just toil for your entrance exams and life is set afterwards’. But life wasn’t. ‘Just focus on your internships, Just focus on your moot courts. Your internals. Your end sem exams. Life is set afterwards’. Nope.   ‘Just focus on your campus placement. Life is set-‘ No. It didn’t get set at any point of time till now. ‘Just focus on your work and be sincere at it, The chips will fall in place’. They didn’t.   They didn’t tell us about toxic workplaces or coworkers They didn’t tell us about the lack of hirings Didn’t tell us that job security is a thing of the past Or that stability in career exists

Dual Lives

It gets quite maddening to live dual lives; one inside our small screens and one outside of it. Even while we try to replicate the outside world in the world within the small screens, it is not quite the same. In the world within the small screens, there is hardly any sign of real emotions or vulnerability, barring the personal messages. The world of the small screens invites us to "explore" a world full of happiness, adventure, poems and love. It's all either travel bugs happily showing us greener pastures, literally, or the aesthetic curators showing their perfectly decked homes and kitchens despite a seemingly thriving career. Everyone is happy, lucky or in love.  Does the instagram chef have a magical kitchen where the cooking leaves no grease marks? Or does he have a magic spell to make the stains vanish? Why do I see no dishes half filled with water left in the sink from the last meal?  Why does the poet on the internet who sits by the verandah of her ancestral hous

മുറ്റത്തെ ചക്കരമാവിൻ ചുവട്ടിലെ ഓർമ്മകൾ

Image
പതിവ് പോലെ ചെയ്യേണ്ട പണി ചെയ്യാൻ നേരത്തു മാത്രം വരുന്ന നൊസ്റ്റാൾജിക് റഷ് വീണ്ടും ഒരു ചാറ്റൽ മഴ പോലെ മനസ്സിൽ പെയ്തപ്പോൾ  ഞാൻ ഒരിക്കൽ കൂടി കുട്ടിക്കാലത്തിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തി. കൊച്ചി നഗരത്തിലെ ഒരു ഒൻപതാം നില ഫ്ലാറ്റിൽ ഇരുന്നു ഞാൻ രണ്ടായിരങ്ങളിലെ കരിവെള്ളൂരിലേക്ക് വീണ്ടും ഉറ്റുനോക്കി.  നാട്ടിൽ വീട് വെച്ച ആ വേനൽക്കാലം ഇന്നലെ എന്ന പോലെ ഓർമയുണ്ട്. രണ്ടായിരത്തി നാല്  മെയ് മാസം. ദിവസം ഓർമയില്ല. ഏതോ ഒരു തിരഞ്ഞെടുപ്പ് തീയതി ആയിരുന്നു എന്ന് മാത്രം ഓർമയുണ്ട്. വോട്ട് ചെയ്യാൻ പോയതുകൊണ്ട് വീട് കൂടലിനു എത്താൻ വൈകി എന്ന് പറഞ്ഞ അതിഥികളെ ഓർക്കുന്നു. ഡെമോക്രസി എന്താണ് പൊളിറ്റിക്സ് എന്താണ് എന്നറിയാത്ത ഒൻപതു വയസ്സുകാരി എനിക്ക് വോട്ട് ചെയ്യൽ ആണോ സദ്യ ഉണ്ണൽ ആണോ ഇവർക്കൊക്കെ കൂടുതൽ പ്രധാനം എന്നായിരുന്നു മനസ്സിൽ.  എന്തായാലും പറഞ്ഞു വന്നത് ആ വേനൽ കാലത്തെ പറ്റി. അത്തവണ പതിവിലും നേരത്തെ വേനൽ മഴ കിട്ടിയിരുന്നു എന്നാരോ പറഞ്ഞത് ഓർക്കുന്നു. വീടിന്റെ അടുത്തുള്ള തറവാട്ടമ്പലത്തിലെ കുളം അത്തവണ നിറഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്നു, ഞങ്ങളെ കാത്തുകൊണ്ടെന്ന പോലെ. നീന്തൽ അറിയില്ലായിരുന്നെങ്കിലും അച്ഛന്റെ നാടിനെ കുറിച്ചുള്ള അത് വരെയുള്ള വര്ണ

Windows of Joy

Mobile phone blares the latest trending song.  Time to rise and shine. Can't sleep for long! Another day of adulthood, take it on like the champion that you are.  Pour yourself some hot coffee, or masala tea in a jar,  If coffee is not your cup of tea.  Half an hour precisely, you have; to drink your hot beverage,  Have your bowl of that new cereal that came in that cool looking package. Shower, get dressed and be on your way out.  Carpe diem! Plug in those earphones as you go about Listen to your favourite tunes, or that podcast on winning in life.  And then endure the next 10 hours of work-work-work-work Share a cup of coffee/ tea with your peers, when you're out of luck Or share your miseries. If you have no friendly peer, Log on to instagram and share existential memes and sneer.  Windows of joy you create in joyless concrete jungles.     The clock tolls 9. Finally, it's time to log out and go home. Now get ready for the same routine in reverse; or the night mode.   Mus